Dwie strony medalu

Ósma rano... chłód jakby zelżał... Znów upał i miraże sprzyjające parafilozoficznym obserwacjom. A z każdym kolejnym stopniem Celsjusza, wizje nabierają fantastycznych kształtów i kolorów :)

* * *

Dualizm świata pochłania nas nawet w najbardziej przyziemnych sprawach naszego życia. Dobro i zło, wilk i zając, Gargamel i smerfy, Bolek i Lolek... początek i koniec. Tak, tak... Świat ma końce... i początki.
Nawet samo dobro i samo zło mają swój początek i koniec. Już starożytni Polanie mawiali w przysłowiu: "Miłe złego początki lecz koniec żałosny" albo "Wszystko, co dobre, dobrze się kończ..." (Yyyy... to akurat chyba głupi przykład jest...) W każdym razie "koniec tego dobrego".
Zostawmy Polan(o), weźmy taki kij... Ma dwa końce?
Ma! I wbrew pozorom istotnym jest fakt, na którym końcu kija się znajdujemy. Szczególnego znaczenia nabiera to wówczas, gdy ktoś nas zaczyna tym kijem okładać. W tej prostej, od zarania dziejów znanej czynności, również przejawia się dualizm świata... i relatywizm. Bo ten który okłada znajduje się na początku kija, a okładany jest oczywiście na jego końcu. Kto jest na początku ten ma dobrze, a kto końcem kijaszka jest smagany ten... wiadomo. Początek i koniec. Odwieczna walka dobra ze złem. A wszystko zależy od kija strony.
Bo świat, jak drąg, oprócz końców ma też strony.
Wszystko, co nas otacza, ma jakieś strony. Dobre i złe, lewe i prawe, stronę wierzchnią i podszewkę...
Gitara, na ten przykład, ma stron sześć, a sam świat ma cztery główne i każdy może sobie wybrać dokąd chce się udać. Niektórzy wybierają jeszcze piątą stronę idąc w tzw. cholerę... i dobrze (z Bogiem).
Panowie, kiedy czują, że już muszą, bez żenady idą "na stronę". Panie raczej od tego stronią, ale jeśli je zdrowo przypili, też szukają ustronnego miejsca.
We współczesnym świecie wszyscy jesteśmy stronniczy, a w najlepszym razie "postronni". Obgadujemy bliźnich na wszystkie str... kierunki, z lubością korzystając ze strony biernej, jednocześnie siebie zawsze chcemy ukazać z jak najlepszej strony. Tym samym stajemy się stroną w ewentualnym konflikcie i narażamy na przebywanie po niewłaściwej stronie kija. A kij, jak już wiemy, ma... początek i koniec. Dualizm i relatywizm w stosunkach międzyludzkich...
Kto w dzisiejszych, ciężkich czasach pozostaje bezstronny, zasługuje na order albo lepiej - medal... Tylko, że medal, nawet ten najbardziej lśniący i honorowy, też ma dwie strony. I tu dochodzimy do sedna sprawy.

-----
- Gość bredzi - pomyślicie.
- Odrobinkę, to z upału i zgryzoty... Niemniej jednak, wylawszy na głowę kubeł zimnej wody, przedstawiam sedno (najtrzeźwiej jak potrafię).

* * *

Żar leje się z nieba. Termometr zewnętrzny na parkingu przed /baczność/Placówką Medyczną/spocznij/ wskazuje 36,2 C. 

Ile stopni jest w przedziale medycznym karetki (bez klimatyzacji!) - nie chcę nawet wiedzieć. Zresztą i tak nie zobaczę, pot zalewa oczy... Wysiadamy z auta.

- Szefie (sapanie), kupi pan nową karetkę?

- Nową karetkę?! Wam to się już całkiem w głowach poprzewracało!

- Szefie (rzężenie), ale taką z klimatyzacją...

- No w sumie z klimatyzacją można by... choć z drugiej strony, ta przecież jest jeszcze całkiem na medal. A w środku macie wiatraczek... Tylko was trzeba kijem do roboty zaganiać!

* * *

Dualizm i relatywizm... Kto nadal nie rozumie moich majaczeń... zapraszam do karetki (bez klimy oczywiście), tu wszystko staje się jasne - jak SŁOŃCE :)
A karetki w naszej placówce medycznej są na medal...
Poniżej przykładowy awers naszego ambulansu (czyli jak to widzi szef). Jeśli ktoś chce ujrzeć rewers (nasz punkt widzenia), proszę klik na foto...

...wody... Dajcie więcej wody...