"Ratownicy też odchodzą... Czasem w tak, kompletnie pozbawiony sensu sposób..."
Przedszkole
2 tygodnie temu
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
Bajzel w innym wymiarze...
...czyli ambuLANS na facebooku
O mnie:
- cre(w)master
- musculus cremaster (łac.) mięsień dźwigacz jądra
Po pierwsze: każdy facet jest takim dźwigaczem jąder dosłownie.
Po drugie: każdy z nas dźwiga swoje "jądra" również w alegorycznym sensie :) Bo we współczesnym świecie wcale nie łatwo jest być mężczyzną... To ciężar w sam raz do dźwigania.
Po trzecie: każdy ratownik medyczny, to specyficzny dźwigacz jąder - cudzych. Na noszach, deskach ortopedycznych, na krzesełkach kardiologicznych, nosidełkach itp. Ktoś upadłych musi podnieść :)
Po czwarte: w obecnej firmie najczęściej jeżdżę w karetce bez lekarza i zazwyczaj "dowodzę" załogą. Czyli jestem taki Crew (załoga) Master (majster) ;)
Ot i cała tajemnica.
Cudzy LANS :)
-
-
Oczekiwanie3 miesiące temu
-
Co my robimy tym misiem2 lata temu
-
-
POGOTOWIE6 lat temu
-
-
-
Pacjentka vol.17 lat temu
-
-
-
2.8 lat temu
-
-
-
-
osiem pokoi10 lat temu
-
Dziwnie...11 lat temu
-
-
-
-
Komunikat12 lat temu
-
Karaluchy12 lat temu
12 komentarzy:
Rozumiem Cię doskonale.
Na początku marca odeszła moja koleżanka ze studiów ...
nika
Eh ten rok - jakoś tak fatalnie :(
Niedawno miałem pogrzeb kolegi, który zaginął w 2006 roku...
A kilkanaście dzień wcześniej pogrzeb - nie, nie mogę powiedzieć, że był kolegą - bo zamieniliśmy parę zdań na forum. Ale lubiłem czytać jego wypowiedzi... a zginął w tak bezsensowny sposób, na urlopie pchnięty nożem (tak, to ten słynny przypadek w W-wie).
[*]
Współczuję...
T.
Przykro mi bardzo!
Bo nie to przeraża, że każdy umiera - tylko to, że po śmierci konkretnego człowieka już nie ma.
Dołączam do żalu...
PAX !
[*]
...i pokoju serca dla tych co zostali. Trzymajcie się tam...
- e.
Pożegnaliśmy kolegę... i został jakiś inny rodzaj "dziwności"...
...współczuję...
ruda_
Przykro mi...
Trzymaj się dzielnie!
współczyję
"i został jakiś inny rodzaj "dziwności"..."
Skądś to znam...do dzisiaj mam w kontaktach adres mailowy Dotty, a u Przyjaciół na blogach wisi jej profil obserwatora.
Życie jest szkołą rozstania, ale ta dziwność, kiedy jeszcze niemalże namacalnie czuje się czyjąś obecność, a kogoś już nie ma...
Ta dziwność nazywa się : "chyba do mnie nie dociera - mimo wszystko (jednak i wciąż).
Pozdrawiam
-e.
ps. Może nie wiem dokładnie jak Wam teraz jest (nie znamy się i.t.d.) (bo znając życie nie tylko Ty odczuwasz stratę), ale (nie)stety rozumiem klimat. W takiej sytuacji człowiek docenia bardziej tych co zostali i swój czas.
[*]
Rozumiem co czujesz...
Prześlij komentarz