Samiec twój wróg!

Zapomniał wół, jak cielęciem był...
Ta właśnie idea przyświecała mi, gdy postanowiłem przypomnieć sobie, jak to jest - być pacjentem. Wszak nic tak nie poprawi współczucia i empatii, jak bieda i niedola, dzielona z innymi ofiarami systemu zdrowotnego.
Na drugą stronę barykady przeszedłem z okazji... bólu zęba...
Wiem, głupio się przyznać. Stary chłop, ratownik, igły, karetki, krew... a tu, boi się dentysty. Pewnie jakaś trauma z dzieciństwa mi została. Nic nie poradzę. Zapach mnie zaleci i koniec. Umarł w butach.
Twardo walczyłem z bólem. Zaparłem się... nie pójdę i kropka. Kiedy Ketonal (domięśniowo) przestał pomagać, skapitulowałem.
Żeby nie doznać zbytniego szoku podczas wcielania się w rolę pacjenta, postanowiłem pójść po pomoc do burżuazyjnej, prywatnej kliniki stomatologii.
Piękne wnętrza, elegancki wystrój poczekalni, miękka, skórzana sofa, tony czasopism... Nic nie pomagało. Zapach wciąż ten sam, jak w dzieciństwie. Ciary przeszły mi po plecach. I jeszcze... ten dźwięk... O Jezu... borują kogoś...
Ciekawe... Kiedy jestem w domu, czy w pracy, to mnie boli, nie do wytrzymania, a jak siadam w poczekalni, to mógłbym przysiąc, że nic mi już nie dolega.
Roztrząsając te zawiłości progu bólowego, chciałem się wycofać chyłkiem na ulicę. Niestety, w tej właśnie chwili, na korytarz wyszła pani i powiedziała:
- Proszę, zapraszam pana...
- Cholercia, a to ci pech... musiała teraz wyleźć..? - spojrzałem uważnie na kobitę - zaraz, zaraz... może nie taki znowu pech..?
W progu stała młoda, śliczna dziewczyna. Błękitny fartuszek uwydatniał jej bardzo kobiece kształty, a biała, króciutka spódniczka odsłaniała boski rys kończyn dolnych. Uśmiechała się do mnie tajemniczo, jakby z obietnicą czegoś znacznie lepszego wewnątrz gabinetu.
- Jeszcze możesz zrezygnować - głos rozsądku podpowiadał mi dyplomatyczne rozwiązanie metodą uniku.
- Ooooo ii oo ii oooo!!! - Paskudny samiec, niczym Tarzan, zakrzyczał lęki w mojej mózgownicy.
- Trudno... Łan kozie def - przełknąłem ślinę i wkroczyłem, niczym Alicja w krainę czarów.
A w środku...
- Jeszcze jedna..? - zamrugałem oczami z niedowierzaniem. Przy stoliczku stała wierna kopia pierwszej piękności. Tylko inny kolor włosów zdradzał, że nie mam double vision na tle nerwowym.
- O jaaa cieeee... - mlaskał samiec. 
"Kopia" uśmiechnęła się i delikatnie dotykając mego ramienia posadziła mnie na fotel.
- Gdzie ja jestem? - myślałem gorączkowo, podczas gdy dwie Venus zakładały mi serwety na koszulę - Co to, jakiś konkurs Miss Polonia, czy "Mamy cię"..?
Dziewczyny skończyły rytuał wstępny i zajęły miejsca po obu stronach fotela. Jedna z nich, wciąż uśmiechając się tajemniczo, zakwiliła:
- Pani doktor już idzie.
Poczułem lekki niepokój.
- Czyli to żadna z nich... - szeptał rozsądek - Cholera, może to był podstęp..?
Wykręcając niebezpiecznie szyję, starałem się zezować w stronę wejścia. Oczy mi już łzawiły od tej pozycji jogi.
- Dzień dobry panu...
- Ooooooo... Jestem w raju... - w drzwiach stanął trzeci anioł.
Po prostu śliczna.
-... Tes-to-ste-rooon... - śpiewał samiec
Pani doktor pochyliła się nade mną. Zapach jej perfum pomiział mnie w nos i poszedł bajerować korę mózgową. Byłem już gotów na wszystko. Niczym wyznawca Koranu, z imieniem Allaha na ustach, mogłem skoczyć w otchłań stomatologii, by potem nurzać się w zasłużonym raju, wśród tych pięknych dziewic.
- Muszę troszkę powiercić, żeby dostać się do środka - Powiedziała główna hurysa.
- Wierć, dźgaj, rób co chcesz, tylko nigdzie nie odchodź - pomyślała jakaś część mojej otumanionej łepetyny.
- U-u-u-u! - Wrzeszczał obleśnie samiec z podwzgórza.
- Życzy pan sobie znieczulenie?
- Tak, oczywiście, naturalnie - szemrał rozsądek.
- Mięczak, ciepłe kluchy! Tak chcesz kobiecie zaimponić? - samiec dusił "rozsądka".
- To jak? Znieczulamy?
- Nieee... Dam radę, wytrzymam... - ton mojego głosu zdradzał najwyższą pewność siebie i pogardę dla bólu.
- Jest pan pewny? - w ślicznych oczach zobaczyłem coś jakby podziw (?) /naiwniak/
- Taaa... Śmiało, możemy zaczynać...
- Uuuuu jaki laaans... - Darł się samiec w głowie.
Wiertareczka weszła na obroty. Zapach perfum ustąpił miejsca... czemuś dziwnemu... Piękna pani doktor zaparła się z całej siły na smukłych nogach.
PSTRYK... Wiertło wbiło się w głąb zęba, przeszło przez zębinę, miazgę i kanał, przeszyło podstawę czaszki i ukłuło w dupę cholernego samca z mózgowia.
- O KURWA!!! - wrzasnął samiec, a echo poniosło okrzyk rozsadzając mi czachę.
Instynktownie szarpnąłem w górę rękami, które nieoczekiwanie napotkały na opór małej tacki zamontowanej na ruchomym wysięgniku.
Plastikowa materia nie wytrzymała bezrozumnej, dzikiej siły i urwana tacka poszybowała w powietrze.
Wraz z nią fruwały lustereczka, haczyki, wiertełka i inne żelastwo, które dentystka miała poukładane "pod ręką". Brzęk narzędzi był niesamowity. Zdawało mi się, że trwa to wieczność. Biedna pani doktor, niczym spłoszona łania, stała skulona pod ścianą gabinetu. Co chwila coś jeszcze spadało z głośnym hukiem na ziemię. Jak deszcz meteorytów.
- kompromitacja - jęczał rozsądek.
- Feplafam... feplafam... - sepleniłem przez napchane w ustach tampony.
- ...ale blamaż... wtooo-pa, wtooo-pa - szydził w głowie samiec.

Cholerne, samcze nasienie!
Czekaj gadzie..! Jeszcze kiedyś cię utłukę, zobaczysz - wykupię cały karnet do stomatologa!